سابقه و هدف: آسیب های ناشی از سرسوزن هنوز یکی از منابع عمده عفونت های بیمارستانی بوده و شیوع فزاینده و رو به رشد بیماری های منتقل شونده از راه خون و مایعات بدن از جمله آلودگی به ویروس HIV نگرانی های عمده ای در پرسنل بهداشتی - درمانی ایجاد کرده است. این مطالعه به منظور تعیین میزان آسیب ناشی از سر سوزن و اجسام تیز و عوامل خطر سازی آن در پرسنل درمانی - بهداشتی آستارا انجام گردید.مواد و روشها: این مطالعه از نوع مقطعی بوده و 90 نفر از پرسنل درمانی و بهداشتی دو بیمارستان و مراکز بهداشتی شهر آستارا شامل ماما، پرستار، پزشک، دندانپزشک، تکنسین آزمایشگاه و اتاق عمل، بهیار و پرسنل بیهوشی به پرسشنامه مربوط به رخداد آسیب ناشی از سرسوزن و اجسام تیز و برخی عوامل بالقوه خطر ساز پاسخ دادند.یافته ها: میزان آسیب ناشی از سر سوزن 1.9 به ازا هر شخص در سال تعیین شد. 67 درصد پرسنل حداقل یکبار در طی سال گذشته آسیب ناشی از سر سوزن داشتند و فقط 20 درصد آنان هیچ موردی از آسیب ناشی از سر سوزن در کل دوره شغلی شان نداشتند. آنالیز رگرسیون لجستیک چند گانه نشان داد مهمترین عامل خطر آسیب ناشی از سرسوزن، کارکردن در شیفت شب بود (CI:1.5-4.8 %95 و OR:2.5). سایر عوامل خطر عبارت بودند از: عدم دریافت آموزش (CI:1.1-3.4 %95 و OR:1.89)،تعداد بیماران تحت مراقبت در هر روز یا شب (%95 CI:1.1-2.8 و OR:1.89) و گذاشتن در پوش سوزن بعد از تزریق (%95 CI:1.1-2.3 و OR:1.67).نتیجه گیری: میزان آسیب ناشی از سر سوزن و اجسام تیز در بین پرسنل بهداشتی - درمانی شهر آستارا نسبتا بالاست و اهمیت آن در گسترش بیماری های منتقله از راه خون از جمله HIV، هپاتیت B و C می باشد. مهم ترین عامل خطر ساز این آسیب شب کاری و عدم دریافت آموزش بوده است. لذا آموزش در زمینه توجه به پیشگیری از آسیب های ناشی از سر سوزن به خصوص برای شب کاران توصیه می شود.

مقدمه: بیماری های عفونی منتقله از راه خون (هپاتیت B، هپاتیت C و ایدز) از خطرات شغلی هستند که سلامت کارکنان بهداشتی- درمانی را تهدید می کنند. آسیب ناشی از اجسام تیز و سوزن از جمله رایج ترین آسیب ها می باشند که پرستاران را دچار مشکل می نمایند. آسیب با اجسام تیز و سوزن به طور متعدد برای پرسنل درمانی رخ می دهد اما در بسیاری از موارد این اتفاق گزارش نمی گردد.هدف: این تحقیق به منظور تعیین عوامل مرتبط با گزارش دهی صدمات ناشی از فرو رفتن سر سوزن و اجسام تیز انجام گرفته است.روش کار: در این مطالعه مقطعی که از نوع توصیفی تحلیلی بوده، 500 پرستار شاغل در مراکز آموزشی درمانی رشت به شیوه نمونه گیری طبقه بندی تصادفی با استفاده از پرسشنامه مورد بررسی قرار گرفتند. با استفاده از آزمون کای دو و تست دقیق فیشر و آزمون من ویتنی و رگرسیون لجستیک چندگانه به تعیین روابط بین متغیرها پرداخته شد و عوامل موثر بر گزارش دهی مورد ارزیابی قرار گرفت.نتایج: یافته های پژوهش نشان داد که 386 نفر (%77.2) واحدهای مورد مطالعه با اجسام تیز آسیب دیده بودند که 209 نفر (%54.1) آسیب را گزارش نموده اند. عواملی از قبیل توصیه دیگران 4.37 برابر، اطلاع از روند گزارش دهی 1.59 برابر و مشغله کاری 1.54 برابر شانس گزارش دهی را افزایش و وجود فرد خاصی جهت گزارش دهی، 2.3 برابر گزارش دهی را کاهش داده است.نتیجه گیری: عدم گزارش آسیب با اجسام تیز در محیط کار مشکل عمده ای است که کارکنان بهداشتی با آن مواجه هستند. به نظر می رسد با افزایش آگاهی پرستاران در زمینه با خطرات آسیب و احتمال انتقال عفونت های ویروسی از راه خون و همچنین بهبود خدمات کنترل عفونت در موارد پس از مواجهه می توان از میزان گزارش دهی پایین جلوگیری به عمل آورد.

زمینه: عوارض آسیب های بدون علامت چاقو در قفسه سینه ممکن است به صورت تاءخیری ظاهر شوند. هدف: مطالعه به منظور یافتن عوارض و زمان لازم جهت کشف عوارض آسیب های بدون علامت چاقو به قفسه سینه انجام شد. مواد و روش ها: در این مطالعه 92 بیمار 11 تا 60 ساله که از شهریور 1379 لغایت فروردین 1380 به دلیل چاقو خوردن قفسه سینه به بیمارستان شهیدرجایی مراجعه کرده بودند، بررسی شدند. معاینه و رادیوگرافی قفسه سینه در بدو مراجعه، 6 و 24 ساعت بعد از مراجعه انجام شد. یافته ها: از 92 بیمار با 98 زخم بدون علامت در قفسه سینه، 6 بیمار (%1/6) دچار عارضه تاءخیری (پنوموتوراکس، هموتوراکس یا هر دو) شدند. تمام عوارض طی 6 ساعت اول تشخیص داده شد. هیچ عارضه ای در فاصله 6 تا 24 ساعت بروز نکرد. نتیجه گیری: برای کشف عوارض تاخیری آسیب های بدون علامت چاقو در قفسه سینه، 6 ساعت تحت نظر گرفتن بیمار در بیمارستان کافی است.  

زمینه و هدف: آسیب ناشی از اجسام نوک تیز سبب ایجاد نگرانی، انجام آزمایش ها و دارو درمانی می شود. هدف این مطالعه بررسی فراوانی و عوامل مرتبط با آسیب ناشی از اجسام نوک تیز در بین دانشجویان پزشکی و پرستاری بود.مواد و روش ها: طی یک مطالعه مقطعی، اطلاعات توسط پرسشنامه از 150 دانشجوی پرستاری و پزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی جمع آوری شد که شامل اطلاعات دموگرافیک، دفعات، محل و علت آسیب بود. شاخص روایی محتوایی و پایایی پرسشنامه به ترتیب 0.83 و 0.78 برآورد گردید. اطلاعات با استفاده از SPSS ویرایش 16 و با استفاده از آزمون مربع کای و دقیق فیشر تحلیل شد.یافته ها: %41.3 از دانشجویان، حداقل یکبار دچار آسیب شده بودند. شیوع آسیب در بین دانشجویان پزشکی 48.4 درصد و در دانشجویان پرستاری 28.3 درصد بود. اطلاعات قبلی برای پیشگیری در دانشجویان پزشکی 66 درصد و پرستاری 100 درصد بود. بیشترین آسیب ها در بخش اورژانس و داخلی، بیشترین وسیله منجر به آسیب در دانشجویان پزشکی سوزن بخیه و سرنگ (47.6 درصد و 22 درصد) و در دانشجویان پرستاری آنژیوکت و سرنگ (34.6 درصد و 34.6 درصد) بود. بی احتیاطی و حواس پرتی عامل اصلی وقوع این آسیب ها بود. انگشت دوم دست چپ و راست بترتیب 31 درصد و 26 درصد آسیب دیده بودند.نتیجه گیری: با توجه به بالا بودن شیوع آسیب در دانشجویان پزشکی و پرستاری، برنامه ریزی های آموزشی دقیق به منظور کاهش خطر آسیب ضروری است. همچنین با توجه به آسیب بیشتر در انگشتان دوم در هر دو دست، مقاوم سازی دستکش ها در انگشتان دوم پیشنهاد می شود.

مقدمه: ارایه خدمات بهداشتی درمانی به خصوص در بیمارستان ها از سوی کارکنان بهداشتی بیمارستان ها همواره خطراتی را برای آنها به دنبال دارد که از جمله می توان به آسیب با اجسام نوک تیز اشاره نمود که می تواند باعث انتقال بعضی از عوامل بیماری زا همچون هپاتیت های B و C و HIV شود. برای کاهش این گونه خطرات، مراقبت های قبل و پس از آسیب از اهمیت خاصی برخوردار است. این مهم در بیمارستان ها به عهده کمیته های کنترل عفونت بیمارستان هاست. هدف این مطالعه ارزیابی اقدامات مذکور توسط این کمیته ها در بیمارستان های شهر جهرم بوده است.روش کار: مطالعه حاضر بصورت مقطعی و توصیفی در سال 1385 و با استفاده از پرونده های افراد آسیب دیده انجام گرفت. اطلاعات پس از جمع آوری با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 11.5 آنالیز شدند.نتایج: از 54 پرونده مورد بررسی، 66.7 درصد آنها مربوط به کارکنان زن بوده است. در 46 مورد (85.2 درصد) اقدامات لازم در کمتر از 24 ساعت انجام شده و میانگین زمان مراجعه افراد 5 ساعت و 7 دقیقه بوده است. تنها در 50 درصد موارد، منشا آلودگی جسم نوک تیز مشخص بوده است. در این بررسی فقط 24 نفر (44.4 درصد) مورد پیگیری کامل قرار گرفته بودند.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان می دهد که کمیته های کنترل عفونت بیمارستان ها اقدامات خود را بیشتر اوقات به طور مناسب و به موقع انجام داده اند اما از طرفی هنوز باید در جهت آموزش پرسنل بهداشتی و بالا بردن سطح اطلاعات آنها تلاش شود و حمایت های مدیران بیمارستان ها می تواند درجهت بهبود عملکرد کمیته های کنترل عفونت راهگشا باشد.

1چکیده زمینه: نیدل استیک Needle Stick یا زخم سر سوزن، در بین کارکنان جامعه پزشکی و سلامت شایع می باشد و به هر نوع سوراخ شدن پوست توسط سوزن یا شئ نوک تیز به صورت تصادفی و در هنگام مداخلات پزشکی یا پرستاری گفته می شود. نیدل استیک (آسیب سوزن) پدیده ای است که در بیمارستان ها بسیار شایع بوده و با توجه به عدم رعایت احتیاط های همه جانبه و عدم وجود واکسن بیماری HIV و مصون نبودن کامل از هپاتیت بدلیل ناکامل بودن واکسیناسیون آن و همچنین آموزشی بودن بیمارستان امام سجاد رامسر و حضور دانشجویان متعدد در رشته های مختلف درمانی و عدم آشنایی و کم تجربگی دانشجویان ضرورت انجام این مطالعه تاکید می گردد، هدف از انجام این مطالعه بررسی آگاهی، نگرش و عملکرد پرستاران بیمارستان امام سجاد (ع) رامسر نسبت به آسیب های ناشی از اجسام تیز و برنده می باشد. روش کار: پژوهش حاضر مطالعه ای توصیفی تحلیلی است که بر روی 98 نفر از پرستاران شاغل در بیمارستان امام سجاد رامسر و در سال 1401 انجام شد. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه محقق ساخته در چهار بخش (اطلاعات دموگرافیک، سوالات آگاهی، نگرش و رفتار) بود. برای تجزیه تحلیل اطلاعات از برنامه SPSS نسخه 22 و از شاخص های آماری توصیفی و آمار استنباطی از جمله آزمون های تی مستقل، تحلیل واریانس یکطرفه و تحلیل رگرسیون خطی استفاده شد. یافته ها: %5/1 پرستاران شرکت کننده مرد و %94/9 جنس مونث بودند. بیشترین متوسط نمرات در بین مولفه های نمره دانش پرستاران 5/48 و نمره نگرش پرستاران 10/67، نمره عملکرد پرستاران 52/78 بوده و به ترتیب مربوط به مولفه ارتباط جنسیت با نمره نگرش 69/60، ارتباط جنسیت با نمره عملکرد52/81، ارتباط سطح تحصیلات با نمره دانش: 5/70 گزارش شده است نتیجه گیری: نتایج آنالیز واریانس نشان داد نمره نگرش در میان افراد با وضعیت های استخدامی مختلف تفاوت معنی داری داشت، به گونه ای که میانگین نمره نگرش در کارکنان رسمی بیش از گروه قراردادی بود.

زمینه و هدف: آسیب های ناشی از سرسوزن یکی از منابع عمده عفونت های بیمارستانی محسوب می شود و شیوع فزاینده و رو به رشد بیماری های منتقل شونده از راه خون و مایعات بدن از جمله آلودگی به ویروس اچ آی وی و هپاتیت B و C نگرانی های جدی در پرسنل ارائه دهنده خدمات بهداشتی ایجاد می کند. از این رو با توجه به اهمیت موضوع هدف مطالعه حاضر بررسی وضعیت موجود از نظر آسیب های ناشی از سرسوزن و اجسام تیز و عوامل خطر مربوطه در پرسنل ارائه دهنده خدمات مراقبتی درمانی می باشد تا در صورت نیاز اقدام مناسب صورت گیرد. روش بررسی: مطالعه ای به صورت مقطعی در یکی از مراکز بهداشتی درمانی دانشگاه علوم پزشکی البرز بر روی 168 نفر از پرسنل درمانی شامل؛ پزشک، ماما، پرستار، تکنسین اتاق عمل، تکنسین بیهوشی، تکنسین آزمایشگاه و بهیار که همه روزه با بیمار سرو کار داشتند انجام شد. داده ها از طریق پرسش نامه ای که توسط پژوهشگر ساخته و مورد بررسی از نظر روایی و پایایی قرار گرفته بود، جمع آوری گردید پرسش نامه شامل سوالات مربوط به مشخصات فردی و نیز شغلی بود و رخداد آسیب ناشی از سرسوزن و عوامل خطر بالقوه آن شامل سن، سابقه کار، تعداد بیماران تحت مراقبت روزانه، کار کردن در شیفت شب. عادات کارکردن، آگاهی از سیاست بیمارستان در پیشگیری از آسیب و شرکت در آموزش های پیشگیری از این آسیب ها بود. یافته ها: یافته ها نشان داد 42/9 درصد از جمعیت مورد مطالعه حداقل یک بار آسیب ناشی از سرسوزن و اجسام تیز را در طی یک سال گذشته ذکر کردند. حدود 71 درصد پرسنل تحت بررسی حداقل یک آسیب را در کل دوره شغلی خود بیان نمودند و فقط 29 درصد آنان در کل دوره شغلی خود دچار اسیب ناشی از سرسوزن و اجسام تیز نشدند. میزان آسیب ناشی از سرسوزن 1/4 شخص – سال بوده است. در رگرسیون لجستیک چندگانه گذاشتن درپوش سوزن (OR: 2. 33، 95% CI 1. 03-5. 26)، مهم ترین متغیر موثر بر آسیب ناشی از سرسوزن و اجسام تیز تعیین شد و سن، سابقه کار، تعداد بیماران تحت مراقبت روزانه، کار کردن در شیفت شب تاثیری بر میزان آسیب ها نداشته است. نتیجه گیری: با وجود برنامه های کنترل عفونت در بیمارستان ها همچنان میزان آسیب ناشی از سرسوزن و اجسام تیز در جامعه مورد مطالعه بالاست و با توجه به وجود انواع عفونت های قابل انتقال از راه خون می تواند عامل نگرانی باشد. گذاشتن درپوش سوزن هنوز در عده قابل توجهی از پرسنل صورت می گیرد که باید در آموزش ها مورد توجه قرار گیرد. به نظر می رسد کاربرد وسابل ایمن برای تزریقات یکی از راهکارها برای کاهش آسیب باشد.

همه مراقبین بهداشتی از جمله دانشجویان پرستاری و مامائی در معرض خطر صدمه تماس و عفونت ناشی از پاتوژنهای موجود در ذرات خون می باشند. جهت کاهش این خطرات، ارتقا سطح آگاهی و مهارت شاغلین حرفه پزشکی بخصوص دانشجویان به منظور پیشگیری امری ضروری است و جهت این امر سنجش آگاهی، نگرش و عملکرد آنان کمک کننده است. بر این اساس پژوهش حاضر با هدف تعیین دانش، نگرش و عملکرد دانشجویان پرستاری ومامائی دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساری انجام شده است.این مطالعه از نوع مقطعی – عرضی بوده که در یک محدوده زمانی خاص 200 نفر از دانشجویان پرستاری و مامائی پرسشنامه دانش، نگرش و عملکرد در مورد راههای پیشگیری از صدمات ناشی از اجسام تیز را تکمیل نمودند. روش نمونه گیری از نوع سرشماری و با جلب رضایت آزمودنیها انجام شده است.جهت تجزیه و تحلیل داده ها از از نرم افزار spss 16 استفاده شده است.یافته ها نشان می دهد میزان آگاهی 37.7 درصد از نمونه ها پایین تر از حدود اطمینان میانگین بوده، 54.5 درصد نمونه ها در مورد راههای پیشگیری دارای نگرش منفی بودند، یعنی نگرانی شان بالاتر از حدود اطمینان میانگین بوده است و عملکرد 48 درصد از نمونه ها پایین تر از حدود اطمینان میانگین بوده است. 95 درصد از دانشجویان علیه هپاتیت B واکسینه شده اند.نتیجه مطالعه نشان می دهد که آگاهی، ناکافی و نگرش عده زیادی از دانشجویان منفی و عملکرد تعداد زیادی از دانشجویان زیر حد مطلوب بوده است. بنابر این دانشجویان نیاز به آموزشهای رسمی در مورد احتیاطهای استاندارد واداره مطلوب صدمات ایجاد شده در اثر اجسام تیز جهت افزایش آگاهی و بهبود عملکرد دارند.

زمینه و هدف: کارکنان مراکز بهداشت و درمان بعلت مواجهات شغلی در معرض خطر بالای ابتلا به عفونت های انتقالی از راه خون نظیر هپاتیت B ، هپاتیت C و ایدز در اثر فرو رفتن اجسام نوک تیز در بدن می‏باشـــند . هدف از این مطالعه بررسی شیوع فرو رفتن اجسام نوک تیز در بدن و عوامل مرتبط با آن در کارکنان شبکه بهداشت و درمان شهرستان بهار بوده است. روش بررسی: این مطالعه در سال 1386 و به روش مقطعی بر روی 182 نفر از کارکنان بهداشتی و درمانی شهرستان بهار انجام گرفت. اطلاعات مربوط از طریق پرسشنامه جمع آوری و با استقاده از نرم افزار SPSS و آزمون های کای مربع و آنالیز رگرسیون لجستیک مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: در این مطالعه فراوانی آسیب های شغلی در طول مدت خدمت 7/57 درصد بود. بیشترین وسیله آسیب رسان در این مطالعه، سر سوزن سرنگ (8/84درصد) و شایع ترین مرحله خدمت بهداشتی درمانی منجر به آسیب، برگرداندن در پوش سر سوزن(6/28درصد) بوده است. کاردان ها و کارشناسان آزمایشگاه (7/91 درصد) بیشترین تماس های شغلی را داشته اند 90.5 (p<0.05) درصد از کارکنان پس از صدمات شغلی، فقط به شستشوی محل آسیب با آب و صابون بسنده نموده بودند. با افزایش سابقه کار احتمال سابقه آسیب نیز افزایش می یافت (12/1- 03/1 CI= ،(OR=1.07 اما بین جنس و سن کارکنان و آسیب شغلی ارتباط معنی دار مشاهده نگردید . نتیجه گیری: این مطالعه نشان دهنده بالا بودن فراوانی تماس شغلی با خون در بین کارکنان مراکز بهداشتی درمانی شهرستان بهار می باشد. آموزش راه های انتقال بیماری های منتقله از راه خون، بکارگیری احتیاطات استاندارد و افزایش راهکار های محافظت کننده توصیه می گردد.